கலவர தாகம்

-
இதை எழுதியது - சுதந்திர தாகம் கொண்டு துடித்துக் கொண்டிருந்த பாரதியின் அதே மண், கலவர தாகம் கொண்டு கருகிக் கொண்டிருந்த 1998-இல். ஆகவே, பதிமூன்று வருடம் பின்னால் சென்று படித்துப் பாருங்கள்.

மூளை வளர்ப்புக்கு
முக்கியத்துவம் கொடுத்ததில்
மனித மனங்கள்
மங்கிப் போய்விட்டன!

சாதிச் சண்டைகளின்
வெட்டரிவாள் வீச்சிலும்
மதக் கலவரங்களின்
குண்டு வெடிப்புகளிலும்
சிதறுண்ட உள்ளங்கள்
இரத்தக் கறை படிந்து
சுடுகாட்டுப் பாதைகளில்
ஓலமிடுகின்றன!

சிலைகளை நொறுக்கி
மூட்டப்பட்ட சாதியத் தீயில்
அரசுப் பேரூந்துகள்
கருகிக் கொண்டிருக்கின்றன!

இந்திய தேசத்தின்
எதிர்காலத்தைக் கவலைக்கிடமாக்கும்
மக்கட்தொகைப் பெருக்கத்தைக்
கட்டுப் படுத்துவதில்
கலவர காலத்து
நாட்டு வெடிகுண்டுகள்
நல்ல பங்காற்றுகின்றன!

நாளைய சந்ததி
சாதிச் சொல்லுக்கு
அர்த்தம் தெரியாமல்
வளர்க்கப் படாவிட்டால்
வீதிகளெங்கும்
இரத்த நிறத்தில்
சாம்பல் பறக்கலாம்!

பேரூந்தில் இடம் பிடித்தலிலிருந்து
பாகப் பிரிவினை வரை
வாழ்க்கையின்
எந்தக் கட்டத்திலும்
அடிக்கவும்
தடுக்கவும்
தயாரான நிலையில்
காத்திருக்க வேண்டியது
கட்டாயமாகி விட்டது!

நாறிக் கிடக்கும்
சாக்கடைச் சமூகத்தின்
நரம்புகளோடு பிணைந்து விட்ட
சாதிகளைப் பிரித்தெடுப்பது
சாதாரணமாகச் சாத்தியமில்லை!

மனங்களை வெளுக்க வேண்டிய
கல்விக் கூடங்கள்
வர்த்தகமயமாகி வருவதால்...

ஆன்மாவைத் தெளிவிக்க வேண்டிய
ஆலயங்களுக்குள்
அக்கிரமங்கள் அரங்கேறி வருவதால்...

தேசத்தின் தலைவிதியைத்
தீர்மானிக்க வேண்டிய
பாராளுமன்றம்
குற்றவாளிகளின் கூடாரமாகி வருவதால்...

எதிர்காலத்தைப் பற்றிய
எண்ணங்கள் அனைத்தும்
எதிர்மறையாகி வருவது
இயல்புதான்!

அப்படியானால்,
என்று தணியும்
இந்தக் கலவர தாகம்?

அமைதி வேண்டுமாயின்
கலவரம் நடந்தாக வேண்டும்
என்கிறார் சிலர்

அரைகுறையாகப் புரிகிறது
ஆனால்
ஆயுதப் புரட்சி பற்றிப் பேசுவோருக்கு
அறிவுப் புரட்சி பற்றிய அறிவு பற்றாதோ
என்று படுகிறது...

என்ன சொல்கிறீர்கள்?

* 1998 நாட்குறிப்பில் இருந்து...

கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம் - ஜெயகாந்தன்

-
வாசிப்பு குறைவுதான் எனினும் இதுவரை வாசித்த தமிழ் நூல்களில் சிறந்த நூல் இதுதான் என்று சொல்லலாம். இது எவ்வளவு சீக்கிரம் மாறும் என்று தெரியவில்லை. எவ்வளவு வேகமாக வாசிக்கிறோம் என்பதைப் பொறுத்து அது மாறும் என நினைக்கிறேன். ஜெயகாந்தன் தன் புதினங்களிலேயே தனக்கு அதிகம் பிடித்தது என்று சொன்னது இதைத்தான் என்பார்கள். ஜெயகாந்தனின் வாசகர்கள் நிறையப் பேரும் இதைச் சொல்வதுண்டு. ஓரளவுக்கு நகரப் பின்னணியில் இருந்து வருபவர்கள், பெண்களுக்கு 'சில நேரங்களில் சில மனிதர்கள்', ஊரகப் பின்னணியில் இருந்து வருபவர்கள், இளைஞர்களுக்கு 'ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம்' என்று மேலோட்டமாகச் சொல்லலாம். மொத்தக் கதையிலும் வரும் கதாபாத்திரங்கள் பத்துப் பேர்தான் இருக்கும். அவற்றில் ஒவ்வொரு கதாபாத்திரமும் செதுக்கிச் செதுக்கிச் செய்தது போல இருக்கிறது. ஒவ்வொருவருடைய வாழ்க்கையையும் ஒரு கோட்டில் வந்து இணைத்த விதம் பிசிறில்லாமல் இருந்தது. தொடங்கிய சிறிது நேரத்திலேயே இதை எழுதும் போது ஜெயகாந்தன் ஏதோவொரு தேவபானம் அருந்திவிட்டுத்தான் இப்படியொரு கதையை எழுதியிருக்க முடியும் என்று தோன்றியது ("ஆமாமா... அவருக்கு அந்தப் பழ
மேலும் படிக்க

சாம, தான, பேத, தண்டம்

-
சாம, தான, பேத, தண்டம்... இந்தச் சொற்களை எங்காவது கேள்விப் பட்டிருக்கிறீர்களா? சமீபத்தில் தொலைக்காட்சியில் ஓடிய படம் ஒன்றில் நகைச்சுவை நடிகர் சோ இது பற்றிச் சொல்வதைக் கேட்டேன். இதற்கு முன்பும் பல முறை கேட்டிருக்கிறேன் என்றாலும் இந்த முறை அவை பற்றி அறிய வேண்டும் என்ற ஆர்வம் ஏற்பட்டது. இணையத்தில் வந்து தேடியபோது சுவாரசியமான விளக்கம் கிடைத்தது. இதோ... எந்தப் பிரச்சனையிலும் இந்த வரிசையில் போவதே முறை. முதலில் சாமம். அதாவது சமமாக மடித்துப் பேசுதல் அல்லது பிரித்துக் கொடுத்தல். அது ஒத்து வரவில்லை என்றால், தானம். அதாவது விட்டுக் கொடுத்தல். கூடுதலாகக் கொஞ்சம் விட்டுக் கொடுத்தல். கொஞ்சம்தான்... முழுமையாக அல்ல. அதற்கும் ஒத்து வரவில்லை என்றால் பேதம். அதாவது, ஒதுக்கி வைத்தல், மிரட்டல், மற்றும் வேறுபாடு காட்டுதல். இவை எதுவுமே ஒத்து வரவில்லை என்றால், இறுதியாக தண்டம். அதாவது, தண்டனை அல்லது அடிதடி. கையில் கட்டையை அல்லது கம்பியை எடுத்து நடு உச்சியில் நட்டு நட்டென்று போடுதல். நேரடியாக இரண்டாவதுக்குப் போனால் ஏறி மேய்ந்து விடுவார்கள். பாசக்கார பயபிள்ளை என்று சொல்லி ஏமாளிப் பயபிள்ளை ஆக்கி விடுவார்கள
மேலும் படிக்க

வைகோ என்றோர் அரசியல் ஏமாளி

-
படம்
இன்று ஸ்டாலின் படம் போடுவது போல் நான் சிறுவனாக இருக்கும் போது திமுக போஸ்டர்களில் பெரியார் – அண்ணா – கருணா – வைகோ படங்கள் போடுவார்கள். இரண்டே படங்கள் இருந்தால் ஒன்று இவருடையதாக இருக்கும். இடதுசாரிகள் போல் – பிஜேபி போல் – முறைப்படி தேர்தல் வைத்துத் தேர்ந்தெடுத்தால் அடுத்த தேர்தலில் இவர் வந்து விடுவார் என்று தொண்டர்களே எதிர் பார்த்த போது, ‘அப்படியானால் என் மகன் என்ன நாக்கு வழிக்கப் போவதா?’ என்று கோபப்பட்டு இவரை வெளியே வீசினார் தமிழினத் தலைவர். கொலைப் பழியும் சுமத்தி. ‘என்னைக் கொன்று தலைவனாகப் பார்க்கிறான்’ என்று குற்றம் சாட்டியதில் இருந்தே புரிகிறதா? எவ்வளவு பெரிய ஆளாக ஆகியிருந்தார் என்று. இன்று நடுத்தெருவில் நிற்கிறார். எப்படி நடந்தது? எங்கே தவறு செய்தார்? கள்ளத்தோணியில் பிரபாகரனைச் சந்தித்து விட்டு வந்தபோதெல்லாம் இவர்தான் தமிழகத்தின் கதாநாயகன். அப்போது பிரபாகரனும் பெரும் கதாநாயகன். இப்போது மிக மிகப் பரிதாபமான நிலையில் இருக்கிறார். அப்படியெல்லாம் இருந்துவிட்டு இந்த வாழ்க்கையை எப்படிச் சமாளிக்கிறார்? மீள்வாரா? தெரியவில்லை. காற்று இந்தப் பக்கம் அடிக்குமா? தெரியவில்லை. இடையில் நடந்தது என
மேலும் படிக்க