தனிமை எனக்கிலை
ஏனென்றால்
அப்போதெல்லாம்
என்னிடத்திற்கு
உனைக் கொணர்கிறேன்
அல்லது
உன்னிடத்திற்கு
எனைக் கொணர்கிறேன்
அல்லது
இருவருமாய் வேறெங்காவது பயணிக்கிறோம்!
* 2001 வாக்கில் கிறுக்கித் தொலைத்தது...
ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம் - ஜெயகாந்தன்
வாசிப்பு குறைவுதான் எனினும் இதுவரை வாசித்த தமிழ் நூல்களில் சிறந்த நூல் இதுதான் என்று சொல்லலாம். இது எவ்வளவு சீக்கிரம் மாறும் என்று தெரியவில்லை. எவ்வளவு வேகமாக வாசிக்கிறோம் என்பதைப் பொறுத்து அது மாறும் என நினைக்கிறேன். ஜெயகாந்தன் தன் புதினங்களிலேயே தனக்கு அதிகம் பிடித்தது என்று சொன்னது இதைத்தான் என்பார்கள். ஜெயகாந்தனின் வாசகர்கள் நிறையப் பேரும் இதைச் சொல்வதுண்டு. ஓரளவுக்கு நகரப் பின்னணியில் இருந்து வருபவர்கள், பெண்களுக்கு 'சில நேரங்களில் சில மனிதர்கள்', ஊரகப் பின்னணியில் இருந்து வருபவர்கள், இளைஞர்களுக்கு 'ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம்' என்று மேலோட்டமாகச் சொல்லலாம். மொத்தக் கதையிலும் வரும் கதாபாத்திரங்கள் பத்துப் பேர்தான் இருக்கும். அவற்றில் ஒவ்வொரு கதாபாத்திரமும் செதுக்கிச் செதுக்கிச் செய்தது போல இருக்கிறது. ஒவ்வொருவருடைய வாழ்க்கையையும் ஒரு கோட்டில் வந்து இணைத்த விதம் பிசிறில்லாமல் இருந்தது. தொடங்கிய சிறிது நேரத்திலேயே இதை எழுதும் போது ஜெயகாந்தன் ஏதோவொரு தேவபானம் அருந்திவிட்டுத்தான் இப்படியொரு கதையை எழுதியிருக்க முடியும் என்று தோன்றியது ("ஆமாமா... அவருக்கு அந்தப் பழ
ரொம்ப நல்லா கவிதைகள் எழுதறிங்க பாரதி. ஒவ்வொன்னும் ஒரு விதத்தில் அழகு.
பதிலளிநீக்குமிக்க நன்றி கவி அவர்களே. கவிதையில்தான் ஆரம்பித்தேன். இப்போது சிறிது குறைந்து விட்டது. பழைய கவிதைகளையும் அவை மீதான ஆர்வத்தையும் தூசு தட்டி எடுக்க வேண்டிய காலம் வந்து விட்டதென நினைக்கிறேன். :)
பதிலளிநீக்கு